Marusarzowa Turnia
 Żabia Czuba, Żabi Szczyt Niżni, Marusarzowa Turnia i Owcza Przełęcz widziane znad południowego brzegu Morskiego Oka | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2083 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
26 lipca 1905 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′42,4″N 20°05′03,8″E/49,195111 20,084389
| |
Marusarzowa Turnia (niem. Marusarz-Turm, słow. Ondrejova veža, węg. Marusarz-torony[1], 2083 m[2]) – wyraźnie widoczna kulminacja w Żabiej Grani (Žabí hrebeň) w Tatrach Wysokich. Znajduje się na granicy polsko-słowackiej pomiędzy Marusarzową Przełączką (Ondrejova štrbina, 2060 m) a Owczą Przełęczą (Ovčie sedlo, 2038 m). Ta pierwsza oddziela Marusarzową Turnię od Żabiego Szczytu Niżniego, druga natomiast od Owczych Turniczek[3].
Marusarzowa Turnia w kierunku wschodnim, do Doliny Żabich Stawów Białczańskich, opada litą i pionową ścianą o wysokości 30 m. W kierunku zachodnim, w stronę Morskiego Oka, odchodzi skaliste żebro oddzielające Owczy Żleb od prawej odnogi Marusarzowego Żlebu. W żebrze tym znajdują się trzy turniczki. Dwie dolne mają wysokość względną około 10 m, górna jest wielkością zbliżona do Marusarzowej Turni. Ma ściany o wysokości około 50 m. Pomiędzy turniczkami są trzy siodełka. Wszystkimi można łatwo przejść z Owczego do Marusarzowego Żlebu (lub odwrotnie). Najszersze jest najwyższe siodełko zwane Marusarzowym Przechodem[4].
Nazwa turni oraz pobliskiej przełęczy została wprowadzona w 1954 r. dla uczczenia pamięci Jędrzeja Marusarza, górala, przewodnika tatrzańskiego i ratownika górskiego[3].
Taternictwo[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze odnotowane wejście – 26 lipca 1905 r., Janusz Chmielowski, Károly Jordán z przewodnikiem Jędrzejem Marusarzem, podczas wejścia na Żabi Szczyt Niżni[3]. Wschodnie (słowackie) stoki Marusarzowej Turni znajdują się obecnie w zamkniętym dla turystów i taterników obszarze ochrony ścisłej Tatrzańskiego Parku Narodowego[5], zachodnie (polskie) poza rejonami dopuszczonymi do uprawiania taternictwa (można je uprawić na południe od Białczańskiej Przełęczy)[6].
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2020-05-26] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Żabia Przełęcz Wyżnia – Żabia Czuba, t. 7, Warszawa: Sport i Turystyka, 1954.
- ↑ Władysław Cywiński, Grań Żabiego, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1999, ISBN 83-7104-024-5.
- ↑ Turystyczna mapa Słowacji [online] [dostęp 2020-02-11].
- ↑ Dozwolone rejony wspinaczkowe w TPN [online] [dostęp 2020-05-10].